Burns London werdt opgericht door Jim Burns in 1960. Jim Burns wordt door zijn creativiteit soms met Leo Fender vergeleken, met name door de Britten. Beiden waren innovatief, bouwden unieke gitaren en bassen en waren verbonden aan meerdere bedrijven. Voor Leo waren dit onder andere Fender, Music Man en G&L en voor Jim waren dit Burns London, Burns UK en Burns Actualizers.

In 1965 werdt het bedrijf overgenomen door Baldwin Piano and Organ Company of Cincinnati nadat zij eerder een bod hadden gedaan om Fender over te nemen en overboden waren door CBS. Deze overname was alles behalve een succes en de kwaliteit van Burns gitaren nam drastisch af tot Baldwin in 1970 besloot om de Burns tak te sluiten.

Jim Burns daarentegen bleef zich bezig houden met het maken van gitaren, weliswaar niet onder de naam Burns maar onder de naam Ormston welke hij in 1966 oprichtte. Gedurende de jaren '70 probeerde hij Burns te doen herleven maar tevergeefs want de naam was nog steeds in handen van Baldwin. Halverwege de jaren '70 richtte hij Burns UK waarvan maar één gitaar redelijk verkocht, The Flyte.

In 1977 staakte Burns alweer de productie en in 1979 begon hij Jim Burns Actualizers Ltd. Onder deze naam werden de wat bekendere "Burns" gitaren geproduceerd zoals de "Steer" en de "Scorpion". 1983 was het einde van Jim's avontuur en tot 1992 werden er geen "Burns" gitaren meer gemaakt.

Burns 1977 LJ24 Transparant Red

Oorspronkelijk zou volgens Norman Houlder van Shergold dit model een peervorm krijgen. Om economische redenen werd hiervan afgezien en bleef alleen de bladvormige kop over. Dit is de plaats voor de zes budget Schaller mechanieken met een kunststof behuizing. De 4,2 centimeter brede topkam is een aluminium plaat, met daarop drie geïntegreerde snaargeleiders. Onder deze plaat bevindt zich de halspen verstelling en de nulfret. De C-vormige, uit Engels esdoorn vervaardigde, hals heeft een gelakte toets, eveneens van esdoorn. 24 frets, dus een 2-octaafs toets, was nogal ongebruikelijk voor die tijd, zo ook de aluminium positiestippen. De hals is met vier schroeven aan de body bevestigd. Om niet moeilijk te doen werd het halsplaatje van de Flyte ook op dit model gebruikt, net als de unieke keus van het 3,4 centimeter dikke body hout, Jelatong.

Je hoeft slechts één blik op dit model te werpen, en de beïnvloeding van een Telecaster is duidelijk. De vormgeving is echter door zijn rondingen wat vrouwelijker. De linker onderkant is licht afgeschuind, en ook de bekende ‘Fender’ buik uitfrezing aan de achterkant ontbreekt niet. De brug is een regelrechte Telecaster kopie: een verchroomde hoekplaat met één in hoogte en lengte verstelbaar zadel voor steeds twee snaren. De zadels zijn echter niet zoals bij het voorbeeld van chroom, maar van messing . Heeft ook Burns de snaren door de body laten lopen, voor de verankering zijn geen bussen, maar een ovale verchroomde plaat gebruikt.

De LJ24 heeft een grote dikke zwarte slagplaat, waarop zich de overige componenten bevinden. De twee elementen zijn eveneens humbuckers, maar ditmaal van het type Humbuster Mach Two. De uitvoering is veel simpeler dan de Mach One: een aluminium bovenplaat met daarin zes vaste magneetpolen en zes verstelbare poolschroeven. Zijafschermingen ontbreken; de spoelen zijn met zwart textieltape omwikkeld. De output ligt met 6.500 Ohm wat hoger dan de One versie. Het geheel wordt gecompleteerd door een volume en toonknop, beiden verzonken gemonteerd, een 3-standen schakelaar en een uitgangsbus.

Deze Burns UK LJ24 is in alle opzichten een fijne gitaar. De hals voelt goed aan, heeft twee octaven en de gitaar is met slechts 2,7 kilo lekker licht. De sustain doet niet onder voor de veel zwaardere Telecaster en vergelijkbaar met een Telecaster Custom, wel met wat meer bite.

Specificaties van de Burns 1977 LJ24 Transparant Red

- Body: Jelatong

- Bovenblad:

- Hals: Engels esdoorn

- Fretboard: esdoorn, 24 frets

- Elektronica: twee Humbuster Mach Two pickups,

- Hardware: aluminium

- Bijzonderheden: Made in UK