De body van de California de Luxe is een regelrechte kopie van de Fender Jazzmaster/Jaguar, inclusief de afgeschuinde linkeronderkant en een buikuitfrezing. De dikte bedraagt 3,8 centimeter en is afgewerkt in een hoogst ongebruikelijke kleur donkergeel. Was het een truc om in het midden van de zestiger jaren elementen zo groot als humbuckers te maken, maar in werkelijkheid waren het Single-coils? Ook Klira deed dit in ieder geval. Uitgevoerd met verchroomde kappen met vier verstelbare poolschroeven maakten ze indruk, en was het Klira logo duidelijk zichtbaar. De elementen zijn met drie schroeven voor de hoogte verstelling gemonteerd in zwarte kunststof raampjes.

De regelaars op de slagplaat zijn beperkt tot een absoluut minimum: een 3-standen keuze schakelaar, één volume- en toonknop. Inpluggen doe je hier ook. Merkwaardig is dat potmeters zonder kappen toegepast zijn. Dat vraagt om problemen, dus bijgeluiden! De brug is uiterst simpel: een verchroomd rondprofiel met vier snaargroeven en twee duimwielen voor de hoogte verstelling. Ook de snaarhouder is erg eenvoudig, een trapezevormig verchroomd profiel, waar de snaren doorgehaald worden.

Hoewel de Klira gitaren in grote getale vervaardigd werden, is het huidige aanbod verrassend klein. In Duitsland worden zij praktisch niet aangeboden, en op bijvoorbeeld de Vintage beurs in Veenendaal kom je ze zelden tegen.

Over Klira:
Höfner en Framus waren in het verleden weliswaar de belangrijkste Duitse (bas)gitaarfabrikanten, maar zij waren lang niet alleen. Ook Höpf, Roger, Hoyer, Glassl, Lang, Musima, Otwin en Neubauer zijn een handvol bouwers, die in me opkomen. Het merk Klira was qua grootte onbetwist de derde Duitse gitaarbouwer.

Een merk met een rijk verleden
Al in de negentiende eeuw was Egerland het centrum van de Duitse snaarinstrumentbouw. Het plaatsje Schönbach was de vestigingsplaats van Hoyer in 1874 en Höfner in 1887. In hetzelfde jaar werd ook Klira opgericht door Johannes Klier, een meester viool-bouwer. Precies dertig jaar later nam zijn zoon Otto Josef Klier in 1917 het bedrijf over. Door zijn vakmanschap en de handelsgeest van zijn vrouw groeide en floreerde het bedrijf gestaag. Door de economische crisis in de dertiger jaren en de daaropvolgende tweede wereldoorlog kwam deze ontwikkeling echter tot staan. Ja, en dan kun je er in een communistisch land op wachten. In 1946 werd Klira door het regime onteigend. Voor de familie Klier bleek geen andere oplossing dan naar West Duitsland te vluchten. Alsof er niets gebeurd was, gingen ze hier opnieuw van start, eerst in Eltersdorf en daarna in Hagenau. In 1950 vestigde Klira zich in Bubenreuth, waar een jaar later ook Höfner zijn nieuw fabriek zou openen. Het bedrijf kreeg opnieuw de smaak van succes te pakken, en behalve violen werden nu ook gitaren geproduceerd. In een relatief korte periode had Klira meer dan honderd mensen in dienst, die per jaar 20.000 violen en 40.000 gitaren vervaardigden. Het merendeel was voor export bestemd. Het zal in deze tijd niemand meer verbazen, dat in het begin van de vijftiger jaren de gitaren steeds belangrijker werden. Klira bouwde al snel een variatie aan modellen, van akoestisch, semi-akoestische als Solidbodies. Daarnaast fabriceerde Klira onder het merknaam Triumphator voor het grote Duitse verzendhuis Quelle betaalbare gitaar variaties. Zo kostte een elektrische model 99 Euro. Maar uiteindelijk zou ook Klira, net als alle andere Europese bouwers, zwaar leiden onder de Japanse gitaarinvasie. De oplossing leek in 1970 de productie van Fender en Gibson kopieën met een beduidend betere kwaliteit. Zo rond 1980 zou het bedrijf weer een eigen model lanceren, de MAGIC Sound modellen, die qua constructie en klank steeds beter werden. Maar zoals al zo vaak bewezen, is een hoge kwaliteit geen garantie voor een commercieel succes. Rond 1984 wilde het bedrijf omvormen tot een groothandel met daarnaast een kleine productie, maar de import van Cirt gitaren zou ze niet meer redden. Een klein jaartje later ging het bedrijf failliet.